Wel potjandrie. Deze zag ik echt niet aankomen! Niet gehinderd door enige kennis, heeft mijn bewonerscommissie iets substantieels bereikt! Iets dat zowaar helemaal niet standaard is! En mogelijk ons belangrijkste wapenfeit is! Iets waar sommige bewoners echt iets aan kunnen hebben! Als ze willen blijven dan ?
Ons rechtvaardigheidsgevoel en een zekere mate van onbegrip hebben ons gered. Onze logica zag maar één oplossing. Onze goede bedoelingen, in combinatie met geen enkele kennis op het gebied in kwestie, verhinderden dat we dat we een ander oplossing zagen voor het probleem. Of ervoor open stonden.
En zo lukte er iets. En we hadden het niet eens door! Het is ons pas recent uitgelegd dat het bijzonder is, door de nieuwe (derde) Ondersteuner die ons moet bijstaan.
Waar heb ik het in ‘s hemelsnaam over?
Ik heb het over de bewoners die wonen aan de 2e en 3e verdieping, in de ‘B-vleugel’ van onze flat. Dat is de vleugel met de binnen-gang. En: jawel, ik heb het ook over de studentenkamers (die rechts boven de hoofdingang zitten). Dit zijn allemaal woningen die worden ‘opgeheven’. De studentenkamers letterlijk, de andere woningen min of meer ‘figuurlijk’.
Het opheffen van woningen komt met het openbreken of opzeggen van je huurcontract door de Corporatie.
Deze opzegging komt niet met het recht op terugkeer in je eigen flat. Of je eigen buurt zelfs maar. Feitelijk moet je maar zien dat je leuk terechtkomt via Woningnet als iets als dit gebeurt. Normaliter dan. Maar niet bij ons! Hier mogen deze huurders terugkomen – als ze willen. Niet op hun originele plek, maar wel elders in het gebouw.
Hiephoi. Ik ben er blij mee.
Maar…. wat niet weet, wat niet deert?
Ik vraag me af of mijn flatgenoten doorhadden dat dit speelde. Dit gebrek aan een standaard regeling waarmee ze in de flat kunnen blijven. Wonderlijk genoeg leek vrijwel niemand zich druk te maken over het opheffen van al die woningen – iets dat ik wel opvallend vond. Onze derde Ondersteuner bleek ronduit verrast. ‘Je zou toch zeggen dat de mensen waaraan wordt meegedeeld dat hun huurcontract wordt opengebroken, elkaar opzoeken; dat ze zich verenigen en waar mogelijk ook: in actie komen.’ Maar niets van dit alles.
Zelfs de twee personen in de bewonerscommissie, die hiermee direct te maken hebben, zijn niet uit hun slof geschoten. Of hebben hard hun best gedaan om dit idee van tafel te vegen. Ik zag berusting – het je neerleggen bij iets dat vast onvermijdelijk zou zijn. Mogelijk zelfs beter zou zijn voor de flat. Misschien speelde mee dat één van de twee er van overtuigd was gewoon elders in de flat terecht te kunnen. De ander wil voor zover ik weet gewoon weg uit de flat. Omdat het ‘een rotflat’ is, ‘niet meer van deze tijd toch?’.
Ach ja, ik woon in de andere vleugel, in een ander type woning en was best tevreden eigenlijk. Op de overlast van zomerhitte, winterkou en extreme gehorigheid na dan.
Het moet wel gezegd dat we vanaf het begin gemeld hebben dat we er van uitgingen dat de mensen die niet terug konden in hun woning, elders in de flat terecht zouden mogen komen. Met voorrang zelfs. En met keuze tussen de A en B vleugel. Achteraf gezien waren we best vasthoudend en onverzettelijk op dit vlak. Ondanks dat we ons niet realiseerden dat hier iets te bevechten viel.
Het valt soms niet mee om een lid van de bewonerscommissie te zijn
Je weet gewoon niet alles op het vlak van rechten, plichten en afspraken op woongebied. Zelfs al lees je de kaderafspraken*, doe je nog zo je best, en maak je gebruik van professionele ondersteuning. Je kan qua kennis gewoon niet op tegen mensen die al 25 jaar in het vak zitten, niets anders doen, en ook nog eens een relevante scholing hebben. Met een grote organisatie als ruggensteun. Wij moeten het hebben van elkaar, en van overige bewoners die bereid zijn om mee te denken.
Helaas
Sommige flatgenoten zeggen wel dat ze mee willen denken, maar geven dan alleen aan dat ze ontevreden zijn. En eisen dat je vaker nieuwsbrieven schrijft; die kopieert, in hun brievenbus gooit én e-mailt én op Facebook zet. Je moet dan ook onderscheid maken tussen elk type bewoner, die je dan ook nog apart moet benaderen. Het klinkt mooi en begrijpelijk, dat verzoek, maar: doe het maar eens in een flat met 320 woningen waarin je -ik noem even wat – onderscheid kunt maken tussen studentenkamers, corridorwoningen, galerijwoningen, ‘kopwoningen’, en mensen die ook een garage huren. Dat zijn al 5 groepen. De Wet op Privacy, verbiedt uiteraard dat we te horen krijgen wie in welke groep zit. Je kan tegenwoordig bij nieuwe bewoners al niet eens meer een ‘Welkom in het gebouw’ bericht in de brievenbus stoppen – de wet op Privacy verbiedt dat doorgegeven wordt dat er een nieuwe bewoner in het gebouw komt… Iemand schijnt daar een heuse rechtszaak over te hebben gevoerd.
De ontevreden suggesties komen uiteraard niet met een constructief meedenken over een oplossing.
We hebben wel eens gevraagd of iemand dan tenminste één keer wil helpen een nieuwsbrief in de brievenbussen te stoppen. Er reageerden 2 mensen. Die niet konden toen we het vroegen.
Wat wel volgt is een verzoek om een persoonlijk gesprek en best nare kritiek op facebook – als je iets probeert maar niet perfect blijkt te zijn. En veel vragen: in persoon als je ergens opgemerkt wordt; of via e-email. Boosheid gebaseerd op verkeerde informatie ook komt ook met regelmaat langs. We doen wat we kunnen, maar hebben soms ook wel wat anders te doen. Sommigen van ons hebben gewoon een eigen leven, dat soms voorrang nodig heeft. Niets menselijks is ons vreemd 😉
Wel hola?! Waar kwam dit vandaan?! Sorry – dit moest er blijkbaar even uit…
Hoe dan ook: je mag blijven, als je wilt
Ik besef dat dit goede nieuws ook oud nieuws is, en niet voor iedereen geldt. Ook kan het me niet eens meer schelen dat de meeste mensen weg willen uit de flat. Het punt is dat ze niet hoeven. Niet moeten. Helemaal in deze tijden van woningschaarste. Wat zeg ik? Woningnood! Dus ik ben dankbaar dat dit onderdeel netjes is geregeld. Ik ben dankbaar dat mijn commissie daar invloed op heeft gehad, en dat de Corporatie eraan heeft meegewerkt. Dit stukje tekst was bedoeld als viering, niet bestemd voor zeuren 🙂
Dus gun me voor nu, even, een moment om te genieten van de realisatie dat we iets relatief substantieels hebben bereikt. Want onze inzet en invloed bleken uiteindelijk toch ergens voor
☑ geschikt
☐ ongeschikt.
* Wil je iets meer weten over de rechten die er spelen? Of waar wij bijvoorbeeld onze informatie vandaan halen? Lees over de Wet op het overleg huurders verhuurder; of de kaderafspraken. Kijk bijvoorbeeld eens op de website van ‘Welstand’, of bij ondersteunende organisaties als !Woon of de Woonbond.