Waar laat je ze?
Het lijkt een rare vraag. Mijn woningcorporatie weet het het antwoord dan ook zonder meer en zelfs zonder nadenken. Keukenkastjes wonen standaard ónder het aanrechtblad of erbóven aan de muur. En nergens anders. Ook het aantal staat vast: Er moeten er 3 boven het aanrechtblad en 3 onder. Dat is standaard. En standaard is goed. Goed voor iedereen. Daarom is het ook een standaard. Als het niet goed voor iedereen was geweest, was het geen standaard geworden.
Mijn keuken heeft geen 3 keukenkastjes boven het aanrechtblad. Mijn keuken is dus fout. Mijn keuken moet aangepast. Dat is voor mijn eigen goed. De standaard zegt dat. Dat mijn keuken ook onder het aanrechtblad geen 3 ‘echte’ kastjes heeft, bevestigt dat standpunt alleen maar. Onder mijn gootsteen heb ik namelijk geen kastje, maar een gordijntje met erachter 1 houten rekje. Hoe verkeerd is dat wel niet? Dat kan echt niet meer. De standaarden van vroeger zijn de standaarden van nu niet meer, dus die keukenverbouwing, ja, die moet echt. Zeer nodig. Liefst snel. En standaard graag. Want van standaarden wordt je blij. Dat je er blij van moet worden lijkt nog net niet vastgelegd in het Bouwbesluit, maar dat is overduidelijk een omissie – en die geeft niemand graag toe.
Nu ben ik wel blij met mijn gootsteen-geen-kastje.
Begrijp me goed: ik had er rustig en probleemloos mee geleefd als het wel een kastje-met-deurtje was geweest, maar de huidige constructie werkt al prima sinds 1964. En… sinds ergens rond 2005: beter dan al die jaren ervoor.
In 2005 had ik namelijk nieuw vloerzeil nodig in de keuken, dat ik meteen maar naadloos wilde doortrekken in die ruimte onder het aanrecht. Dat is iets dat speelt als je daar geen kastje hebt: de vloer loopt er gewoon door. Omdat ik er wat beter bij wilde, schroefde ik het houten rekje even los. Waarbij mijn oog viel op de achterzijde van die ruimte. Daar bleek een houten plaat uitermate uitgeblust op 1 grote schroef te hangen. Een andere schroef daar had geen hou(t)vast meer vanwege een grote scheur in de plaat. Hmm… dacht ik, en schroefde die ene nog dienstdoende schroef los. En verwijderde de plaat.
Wat blijkt?
Er zit lege ruimte achter die plaat. Ongeveer 15 cm. Dat heb ik er dus meteen even bij gepakt, die ruimte. En met wat zeil restanten keurig afgewerkt. Ik kan nu onder mijn gootsteen 2 emmers kwijt; allerlei flessen; een stoffer en blik, ontstopper-ding, wat sponzen enzo. En een afwasbakje. Ook zo 1964, een afwasbakje, maar zo hier en daar zelfs in 2023 nog gewoon in gebruik. Ik ben blij met mijn extra gevonden opslagruimte. Dat had niet gekund als er een kastje had gestaan. Of: fors minder makkelijk, want kastjes staan op plinten of pootjes, niet op de vloer, en dat geeft gedoe.
Helaas trekt de Woningcorporatie al lijkbleek weg als ik er op hint dat die houten plaat onder de gootsteen wat sneu is. Je ziet aan alles, dat als ze weten van deze ‘uitbouw’, ze het liefst meteen met een klusteam langskomen om een en ander te ‘herstellen’. Op mijn kosten uiteraard.
Maar goed: zo’n uitgebouwd gootsteenkastje: dat geef je toch zo op voor een splinternieuwe keuken? Kom op Adriana?! Kleiner of groter, gordijntje of deurtje, iets van ruimte onder die gootsteen zat er, zit er altijd en zal er ook weer komen in een nieuwe keuken. En inderdaad: om een geheel nieuwe keuken te veroordelen vanwege een keurig gootsteenkastje, dat gaat ook mij te ver. Daar zit het probleem echt niet.
Waar zit het probleem dan wel?
Waar ik meer moeite mee heb, zijn de kastjes boven het aanrecht. Daar wilde ik eigenlijk over vertellen, maar ik raakte wat afgeleid.
Toen ik hier kwam wonen (in 1997) was de keuken niet voorzien van enig boven het aanrechtblad hangend keukenkastje. Ik had er nul. Boven de gootsteen in het midden van het aanrecht hing een geiser – zonder afvoer naar buiten, maar met een koolmonoxide-beveiliging. Rechts daarvan hing een pannenrek. Dat was het. Afgezien van 2 inbouwkasten dan, die van de vloer tot een meter of twee hoog lopen. Als je de keuken binnenloopt zie je links een raampartij, voor je het keukenblok en rechts de inbouwkasten.
Mijn vader heeft toen ik er kwam wonen een oud keukenkastje* voor me opgehangen rechts boven het aanrechtblad, en het pannenrek verhuisd naar links. Later heb ik er nog een 2e rek bijgehangen. En wat planken hoog aan de muur. 2 op maat gemaakte rekken aan de deur. Er woont een wonderlijke hoeveelheid aan spullen in mijn keuken nu. En als ik in het midden van de keuken sta, kan ik zo ongeveer overal bij. Mijn keuken is klein, heeft ook best wat nadelen, maar potjandrie: je kan er wat kwijt.
En dat kan uiteraard niet langer zo blijven.
Nu al is vanaf de galerij te zien dat veel mensen een extra keukenkastje boven het aanrecht willen. Ook als dat voor het raam hangt, waardoor het raam niet meer open kan en de keuken half verduisterd wordt. Voelt de Woningcorporatie zich daarmee gesterkt in het idee dat er extra keukenkastjes boven het aanrecht moeten komen? Want die drie kastjes blijken heilig. De boiler gaat weg. En als een kastje voor het raam sneu is, dan is daar ook wel een oplossing voor: de keuken wordt gewoon groter gemaakt. Breder. Dat kan best als je de inbouwkasten weghaalt uit de keuken en uit de huiskamer.
Om 3 keukenkastjes boven het aanrecht te krijgen gaan er daarom 3 grote inbouwkasten de woning uit. Dat wordt heel vaak gedaan tegenwoordig. Het is ‘in’. Als je de inbouwkasten weghaalt, ogen de ruimtes immers groter. Bovendien zijn inbouwkasten erg ouderwets en is het heel zinnig om te ‘ontspullen’.
Ja, maar
Dat zal wel zo zijn, zo merken enkele oudere dames in de flat op, maar ik kan helemaal niet bij die nieuwe keukenkastjes. Ze hangen te hoog. Dat die hoogte gewoon standaard is, helpt ze niet. Ze zijn klein en hadden liever de inbouwkasten gehouden. Daar konden ze bij. Zowel in de keuken als in de huiskamer.
Navraag leert dat bij iedereen alle inbouwkasten in huis bomvol heeft zitten. En dat niemand ze kwijt wil. Ook deze informatie helpt niet om de inbouwkasten te behouden.
De Woningcorporatie lijkt echt op missie. Een rondgang door de woningen heeft ze ook geleerd dat veel huishoudens een kookplaat hebben staan op een ’tafelformaat’ koelkast. Voor het raam. Meteen links als je de keuken inkomt. En dat mag niet. Je mag geen dingen koken op een apparaat dat koel moet blijven.
Gelukkig hebben ze daar ook een oplossing voor. Ze maken gewoon een speciale elektra-aansluiting voor het koken, naast het nieuwe keukenblok, links, voor het raam.
Op de ruimte waar bij velen het kooktoestel staat, plaatsen ze nu een radiator aan de muur. Zo voorkomen ze dat je het ding toch terugzet. Voor die koelkast hebben ze trouwens bedacht dat je liever zo’n grote wilt hebben, met een vriezer er onder. Die past prima in de ruimte waar eerst een inbouwkast zat. Dat de enige plek waarop je nu handig een losse afvalbak kunt neerzetten, de plek voor de radiator is, is vast niet bij ze opgekomen.
Het geeft wel wat grondoppervlak
De nieuwe indeling heeft wel als voordeel dat je nu met gemak met 5 mensen in de keuken kunt rondhangen. Blijkbaar wil je dat, in een woning die ooit ontworpen is voor alleenstaanden. Zelfs als je daarmee in de hoek van de huiskamer een duidelijk zichtbare rioleringsbuis krijgt (deze zat eerst verstopt in een inbouwkast).
Zelf vind de de prijs die ik moet betalen voor 3 niet-handig bereikbare keukenkastjes boven het aanrechtblad wat hoog. Maar de nieuwe keuken oogt schoon en ruim. En dat blijkt genoeg voor veel van mijn flatgenoten – die toch al weg willen; zij vinden de keuken alleen al daarom best
☑ geschikt
☐ ongeschikt.