De was drogen

Dient gemak de mens? Volgens een vaak gebruikte uitdrukking van mijn moeder wel. Al zegt mijn vader dan weer dat ‘de mens aan gemak ten onder zal gaan’. In mijn ogen is extreme kortzichtigheid eerder iets dat de mensheid parten zal spelen. Al ben ik hierin waarschijnlijk bevooroordeeld, gezien het recept van mijn brilleglazen.

Gemak en kortzichtigheid doen het ook erg leuk samen, zo ontdek ik steeds vaker. Het is wonderlijk wat je kan opmerken, als je zo nu en dan eens om je heen kijkt. Gewoon echt kijken, en je gedachten los laten. Mijn verbazing komt dan boven, en stelt vragen. Vragen waar ik meestal geen antwoord op heb. Ook komen er soms inzichten langs. Zo besef ik nu dat ik nogal eens onderschat welke gemakken er als essentiële verworvenheden gelden tegenwoordig.

Een van die dingen die me met enige regelmaat in het oog vallen zijn wasdrogers en waslijnen. Qua gebruiksgemak lijkt de consensus uitermate helder: wasdrogers wil je hebben, waslijnen zijn ouderwets en lastig – daar heeft niemand meer zin in. Tenzij je het milieu wil redden: dan zijn ze mogelijk wel aardig. Voor anderen dan hè? Want, zo luidt het negatieve oordeel: als je denkt dat je het milieu redt, door in je eentje het wasgoed aan de lijn, buiten (!), te laten drogen, nou, dan ben je wel heel naïef en losgeweekt van de realiteit. Want daarmee redt je het niet. Dus hoef je het niet te doen.

Verboden voor waslijnen

In het dagelijks leven in mijn flatgebouw speelt het gedoe rondom waslijnen en drogers ook een kleine rol. Sowieso zijn waslijnen, die je op je balkon ophangt via haken aan de muren, verboden. We mogen geen wasgoed zichtbaar ophangen van de woningbouwvereniging. Het staat niet netjes. Nu had de bewoner voor mij al enkele haken in de muur geslagen, wat ik uiteraard al vrij vlot opmerkte. De waslijnen zelf waren verdwenen, maar – je raadt het al – al vrij vlot door mij vervangen. De lijnen hangen hoog: ik moet soms op mijn tenen staan om er dingen aan vast te knijperen. Dat maakt ze excellent voor het drogen van je beddengoed. Lekker buiten. Ik doe dat dus al 25 jaar – tegen de regels in. Ik ben aan mijn 3e setje waslijnen toe inmiddels: ze geven het ondanks een ijzeren middendraad vroeg of laat toch op.

Het briljante van de was drogen op mijn balkon, in mijn ogen, is dat het niet alleen lekker vlotjes en minder kreukelig droogt: de hele handel ligt ook binnen niet in de weg. Ik heb geen droger, dus als ik het buiten niet mag drogen, dan moet het binnen. Velen van mijn buren hebben dan ook zo’n droogstellage die je kan inklappen en die na gebruik, ingeklapt en al, lekker in de weg staat: we hebben geen rommelhok in de woning. 

Gelukkig is mijn balkon overdekt: ook als het regent, blijft de was grotendeels droog hangen. Fantastisch vind ik dat. Het is iets dat ik enorm zal missen als ik hier weg ga.

’s Winters, vaak, toch maar binnen

Het is heel milieu-aardig van mij, dit gedoe met de was, maar daar ging ik de wereld niet mee redden toch? Dus ook ik heb bedacht dat ik het mogelijk wel fijn vind om in de wintermaanden een droger te hebben.

Voor de echt regenachtige winterdagen heb ik nu waslijnen in de badkamer hangen. Ze zitten aan een uittrekbaar latjes-iets en kunnen zich oprollen in een houder aan de muur. Dat doe ik zelden trouwens, dat oprollen van die lijnen, maar het kan. Goddank heb ik een raam in de badkamer, dat open kan, al kan het even duren voor de boel droog is. In die tijd kan ik soms niet douchen (de was kan daar ook hangen). En soms moet ik bukkend naar de wc (waarboven de was ook hangt. De wc doorspoelen doe ik dus met de wc-deksel dicht!). Gedoe. Mijn vriend vindt het duidelijk maar niets. Gelukkig laat ik mijn was-routine leiden door de vraag of er droging in de lucht zit? Van zon of wind? Want dan kan het beddengoed meteen van de waslijn mijn bed weer op – snel én makkelijk! De vraag: ‘Komt vriendlief nog langs?’ is relatief nieuw, maar doet ook al jaren mee.

Een wasdroger, past die in de badkamer, na de renovatie?

De architect van de renovatie zei het niet tegen me, toen dit ter sprake kwam, maar je zag haar denken: ook niet milieu-vriendelijk. Zij staat een algemene wasruimte voor: ergens op de begane grond. Dan kan iedereen daar heen met zijn wasgoed. Het is heel ruimtebesparend. Het idee alleen al maakt dat ik me een mislukte student voel – wat blijkbaar probleemloos kan, ook na je vijftigste nog. Ik ben mijn huidige woning ingetrokken na mijn studententijd en vond één van de grootste pluspunten dat ik niet meer hoefde te sjouwen met mijn wasgoed. Ik bleek niet alleen in die visie. De algemene wasruimte sneuvelde in de plannenmakerij. Maar een aansluiting in de badkamer voor een wasdroger: nee, die krijgen we ook niet zomaar.

De renovatie-wijzigingen in de flat worden voor de alle bewoners zichtbaar gemaakt in een proefwoning. Ik ben er als de aannemer zijn laatste controle-rondes loopt. Ik zie dat een stopcontact voor de droger ons 1,65 per maand gaat kosten aan huurverhoging. Zijn ogen vallen op een paar haakjes aan de muur van het balkon. Hij schrikt: daar hebben waslijnen gehangen. Maar dat kan niet! Hij struikelt bijna over zijn eigen voeten in de haast die regelschenders te verwijderen. 

Ik vraag me af of hij tegen het milieu is.

Kopen zonder Kijken

Als ik die avond ‘Kopen zonder kijken’ kijk, valt me op dat er in een aangekochte woning op de begane grond een wasmachine staat. Naast een droger en een deur naar buiten, naar de tuin. Je kan hier in de tuin heel milieu-vriendelijk de was ophangen. Ideale wereld in mijn ogen, maar niet in de ogen van Bob: die wasmachine en droger gaan dus naar zolder.

Het is maar goed dat je de wereld niet kunt redden door je wasgoed aan een lijn buiten te drogen. Want als je het daarvan (ook) moet hebben is het mij wel duidelijk: Het pas niet in de huidige tijdgeest. Ook niet nu het gas onbetaalbaar is; de boeren boos zijn; stroom besparen vanuit de overheid nadrukkelijk wordt aangeraden en het klimaat de 1,5 graad opwarming voorbijsnelt. Wasmachines horen met de droger op zolder, als je die hebt, waar je met wat mazzel een dakraam kunt openzetten zodat het lekker in kan regenen. En in de ruimte beneden? Daar past, na een kleine uitbouw, prima een grote droomkeuken. Kost je ook de helft van je tuin – dus laten we eerlijk zijn: die was buiten: nee. Dat lukt echt niet. Niet in de sociale huur, niet in je koopwoning.

Nou lijkt het mij persoonlijk niet echt een gemak om de was elke keer van en naar zolder te brengen, maar kortzichtig is het in elk geval wel. Waarmee we weer keurig terug zijn bij het begin van het stukje 😉