Weet je waar ik steeds aan moet denken?
Aan een oude commercial voor de landmacht. Je krijgt hierin iemand te zien die reageert op een bepaalde situatie. In beeld komen vervolgens 2 woorden, met ervoor zo’n aanvinkhokje:
☐ Geschikt
☐ Ongeschikt
Afhankelijk van de reactie van de persoon wordt dan een vakje volgekrast.
Ik zie mijzelf in een soortgelijke situatie, maar dan anders: Ik zit aan een tafel met senior projectleiders van mijn woningcorporatie en diverse grote organisaties. Naast mij zitten enkele flatgenoten. We overleggen ergens over en het is duidelijk dat we het ergens niet over eens zijn. En in mijn gedachte zie ik daarvan een opname op tv verschijnen.
Met die 2 aanvink boxjes:
☐ Geschikt
☑ Ongeschikt
Bij mij wordt ongeschikt aangevinkt. Ik weet niet door wie, maar gegeven de keuze had ik hetzelfde vakje vol gekrast.
Van reclame naar het echte leven
Deze gedachtespinsel is losjes gebaseerd op de werkelijkheid. Ik ben onderdeel van een bewonerscommissie. Ik zit bij overleggen die gaan over de renovatie van mijn flat. Van mij, en mijn flatgenoten, wordt input verwacht. Bij voorkeur overeenstemmende input. Het gaat hierbij over overeenstemming binnen de commissie, maar – het allerliefst – ook over overeenstemming met de ‘door de grote jongens’ bedachte plannen.
Ik heb ruim 3 jaar allerlei inzichten over zowel de renovatie als over ‘politiek gekonkel’ aangehoord. Nu ben ik van goede wil, maar langzaamaan word het wel wat veel. Ik merkte dat ik op een gegeven moment niet meer kon stoppen met nadenken over alles. Ik wilde, desnoods in mijn eentje, goede oplossingen bedenken voor alle problemen in het algemeen; en de problemen die mij persoonlijk hoog zitten in het bijzonder. En dat is niet goed voor een mens, helemaal niet als dat niet lukt.
Persoonlijke ervaring
Om alle botsende en ronddraaiende gedachten uit mijn hoofd te krijgen ben ik ze gaan opschrijven.
En zo is de reeks Geschikt / Ongeschikt onstaan. Het is een ‘format’ geworden waarin ik er steeds voor kies om te kijken of, in de beschreven situatie, iets ‘schikt’.
Het opschrijven is voor een groot deel achteraf gedaan. Vanuit een persoonlijke invalshoek op een moment dat ik niet helemaal topfit was – alles is dus lekker bevooroordeeld 😉
Je kan er daarom niet van uitgaan dat wat je leest zich exact zo heeft afgespeeld. Of dat alle betrokken partijen zich 100% zullen kunnen vinden in wat ik schrijf. Maar aan de andere kant: je mag er wel van uitgaan dat alle teksten een (stevige) grond van waarheid in zich hebben – geen fantasie zijn.
De wereld is niet zwart/wit. Mijn teksten ook niet. Zelfs niet als de vraag ‘geschikt of ongeschikt’ in deze serie van ‘brein leegschrijven’ steeds langs blijft komen.